bać się (nie: bać)
ndk, boję się, boisz
się, bój
się, bał się (nie:
bojał się), bojący się 1. “odczu-
wać strach przed kimś, przed czymś
”o ktoś boi się
kogoś, czegoś: Bał się matki. Nie
bój się mnie. Bała się ciemności.
2. “niepokoić
się o kogoś, o c o ś: Trochę się
o ciebie ba-
łam. Nie bój się o mnie, dam sobie
radę. Baliś-
my się o wyniki egzaminów. [] k
t o ś boi się,
czy… , że…, żeby (nie) …: Bał się,
czy mat-
ka odbierze go z przedszkola. Przez
cały czas
się bałem, żeby nie zgubić pieniędzy.
[] ktoś
boi się + bezokolicznik : Boi się
jechać sama
w windzie. Nie bał się ryzykować.
3. “nie
śmieć, nie odważać się czegoś robić”
o ktoś
boi się + bezokolicznik , rzad.
c z e g o ś: Bał
się spojrzeć jej w oczy. Baliśmy
się nawet ru-
szyć jego pióro, rzad.
Jego pióro, rzad. jego pióra. 4.
tylko w 3.
os.,
zwykle z przeznaczeniem “zazawyczaj o rośli-
nach, przedmiotach : być nieodpornym
na coś,
ulegać szkodliwym wpływom czegoś”
o coś
(nie) boi się czegoś: Drzewa iglaste
nie boją
się mrozu. Pelargonie nie boją się
słońca. Zob.
AKCENT
źródło: nowy słownik poprawnej polszczyzny pwn
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi